Warstwy.
Jeśli są one ze stali, uzyskujemy odmianę tego surowca, zwaną damastem: twardą, wytrzymałą, trzymającą ostrość, o ile zrobimy z tego surowca narzędzie tnące, a i piękną, choć do wydobycia urody materiału potrzebne jest trawienie powierzchni. No i warstw tych powinno być w miarę sporo, ale przecież każde złożenie i przekucie prowadzi do ilości, będącej potęgą liczby 2. 10 przekuć = 1024 warstwy.
Ciasto francuskie, miła dla podniebienia osobliwość kulinarna, to też nic innego, jak efekt warstwowania i rozwałkowywania.
Kiedy Antoni Gaudi i Cornet kreował w parku Euzebiusza hrabiego Guella wieżyczki na pawilonach przy murze, okalającym ten teren, dysponował po temu surowcami niezbyt wysokiej jakości. Zatem nawarstwił je: 2,5 warstwy cegły, na to poszła warstwa żelbetu, następnie 3 warstwy dachówek, na nie z kolei narzucono cement, w który wciśnięto potłuczone, ozdobne kafle, tworzące (ponoć typową dla Katalonii) mozaikę, zwaną "trencadis". Wynikiem była bardzo odporna mechanicznie i trwała konstrukcja.
Papier to nic innego, jak zepsute drewno. Ale po odpowiednim nawarstwieniu i przepojeniu spoiwem da mu się przywrócić właściwości mechaniczne, zbliżone do pierwotnych. Micarta, tworzywo, z którego nierzadko robi się rękojeści noży, to papier, bądź płótno- nawarstwione i przepojone żywicami epoksydowymi, a następnie sprasowane pod wysokim ciśnieniem.
Nie dysponuję prasą. A zamiast epoksydów wystarczy mi zwyklutki polioctan winylu. I ciągłe pragnienie eksperymentowania z kształtami tudzież barwami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz